چکیده :
ترجمه ماشینی :
در این پایان نامه، من بررسی می کنم که آیا فلسفه اخلاقی جان مک داول شکلی از نسبی گرایی را به وجود می آورد یا خیر.
به عقیده سیمون بلکبرن، نسبی گرایی اخلاقی از قیاس فرااخلاقی که مک داول بین ویژگی های اخلاقی و کیفیت های ثانویه ترسیم می کند، ایجاد می شود.
در فصل 1، توضیحی درباره چگونگی و چرایی این تشبیه توسط مک داول ارائه می‌دهم.
در فصل 2، من اتهام بلکبرن را مطرح می‌کنم که این قیاس شکلی از نسبی‌گرایی را به وجود می‌آورد، نشان می‌دهم که چرا چنین نسبی‌گرایی نگران‌کننده است، و سپس به بلکبرن پاسخ می‌دهم، هم با نقدهای برگرفته از ادبیات فلسفی و هم با نقدهای خودم.
نتیجه این فصل این است که برخلاف بلکبرن، قیاس کیفیت ثانویه مک داول نوعی نسبی گرایی را ایجاد نمی کند.
در فصل 3، من شرح خود را از فلسفه اخلاق مک داول گسترش می‌دهم و نشان می‌دهم که چگونه او از طریق موقعیت خود به عنوان یک شناخت‌گرای اخلاقی، این دیدگاه فرااخلاقی را که ویژگی‌های اخلاقی شبیه کیفیت‌های ثانویه و نظریه فضیلت درجه اول هستند، گرد هم می‌آورد.
سپس استدلال می‌کنم که به دلیل شکل خاصی که نظریه فضیلت مک داول به خود می‌گیرد، فلسفه اخلاقی او به هر حال نوعی نسبی‌گرایی را ایجاد می‌کند - یعنی.
که دانش اخلاقی و عمل اخلاقی هر دو نسبت به مجموعه خاصی از فضایل رایج در فرهنگ یا جامعه در هر زمان معین هستند.
در باقی مانده فصل 3، من از طرف مک داول چندین پاسخ متقابل به اتهام نسبی گرایی خود می سازم، اما به نظرم همه آنها مشکل ساز هستند.
به ویژه، به این فکر می‌کنم که آیا مکداول می‌تواند از اتهام من با تلاش برای استوار کردن فضایل، در حقیقت، در حقایق فرااخلاقی در مورد طبیعت انسان اجتناب کند.
علی‌رغم این واقعیت که مک داول چنین تلاشی را تأیید نمی‌کند، به این نتیجه می‌رسم که به هر حال ناقص است، به این دلیل که روشن نیست که حقایق ظاهراً فرااخلاقی خود از فضایل مطلع نیستند.
in this dissertation, i investigate whether the moral philosophy of john mcdowell gives rise to a form of relativism.
according to simon blackburn, moral relativism is engendered by the meta-ethical analogy that mcdowell draws between moral properties and secondary qualities.
in chapter 1, i provide an explication of how and why mcdowell makes the analogy.
in chapter 2, i lay out blackburn's charge that the analogy gives rise to a form of relativism, show why such a relativism would be worrying, and then respond to blackburn, both with criticisms adopted from the philosophical literature and with my own.
the conclusion of this chapter is that, contra blackburn, mcdowell's secondary quality analogy does not engender a type of relativism.
in chapter 3, i extend my exposition of mcdowell's moral philosophy, showing how, through his position as a moral cognitivist, he brings together the meta-ethical view that moral properties are akin to secondary qualities and first-order virtue theory.
i then argue that because of the specific shape mcdowell's virtue theory takes, his moral philosophy does, after all, engender a type of relativism - viz.
that both moral knowledge and moral action are relative to the particular set of virtues prevalent in a culture or society at any given time.
in the remainder of chapter 3, i construct on behalf of mcdowell several counter-responses to my accusation of relativism, all of which, however, i find to be problematic.
in particular, i consider whether mcdowell could avoid my charge by attempting to ground the virtues, à la foot, in extra-moral facts about human nature.
notwithstanding the fact that mcdowell would not approve of such an attempt, i conclude that it is flawed anyway, for the reason that it is not clear that the putatively extra-moral facts are not themselves informed by the virtues.